Symbiose en autonomie – een innerlijke heen-en-weer beweging

In deze blog neem ik je mee in mijn persoonlijk therapeutisch proces.

Als lichaamsgericht therapeut werk ik elke dag met anderen rond patronen, trauma en innerlijke vrijheid – maar ook ik blijf onderweg. Steeds weer word ik uitgenodigd om nieuwe lagen in mezelf te ontmoeten. Wat ik ontdek, deel ik graag. Omdat ik geloof dat mijn verhaal misschien ook iets in jou kan aanraken.

Tijdens mijn sessie met Erik voelde ik heel duidelijk: ik wil kijken naar het stuk met mijn moeder. Waarom blijft die verbinding zó intens voelbaar, zelfs wanneer ik fysieke afstand neem? Waarom lukt het me niet om echt los te komen? Ik voel al een tijd dat ik afstand nodig heb om meer in mijn kracht te gaan staan, maar het lijkt alsof iets mij voortdurend terugroept. Alsof ik niet weg mág.

Wat naar boven kwam in de sessie was het diep symbiotische stuk dat ik als kind met mijn moeder moest aangaan. Die innige, bijna onlosmakelijke verbinding. Een overlevingsstrategie die destijds nodig was, maar die me vandaag belemmert in mijn vrijheid. Als kind was autonomie geen optie – het voelde levensbedreigend. Ik moest er zijn voor haar behoeften, en mijn eigenheid moest wijken. Mijn vader, emotioneel afwezig, bood me ook geen bedding waarin ik mezelf kon zijn.

En toch…

Wat me diep raakte in de sessie was dat het eigenlijk niet over mijn moeder ging. Niet op dat moment. De echte beweging ontstond toen ik mijn vader toeliet. Zijn steun. Zijn aanwezigheid. Zijn bedding. En iets in mij besefte: misschien moet ik eerst in symbiose met mijn vader gaan, om uit de symbiose met mijn moeder te kunnen komen.

Die gedachte kwam als een schok, maar ook als een bevrijding.

Want ik merk het in mijn dagelijks leven: een deel in mij wil vooruit. Wil zichtbaar worden. In zijn kracht gaan staan. Maar tegelijk zit er iets wat me tegenhoudt. Iets wat op de rem trapt. Die constante innerlijke beweging – de ene voet op het gaspedaal, de andere op de rem – dat kost me zóveel energie. En ik wil dat niet meer.

Ik verlang naar rust in die beweging. Naar échte autonomie. Maar ook: naar diepe, veilige verbinding.

In die sessie voelde ik hoe wezenlijk het is om helemaal ontmoet te worden. In alles wat ik ben. Mijn kwetsbaarheid én mijn kracht. Mijn licht én mijn schaduw. Dat ik er mag zijn met alles wat zich aandient. Zonder mij in te houden, zonder mij te schamen, zonder mij te censureren.

Ik mocht ervaren hoe het is om werkelijk ontmoet te worden – door Erik, maar op een diepere laag door mijn vader. Gezien, gevoeld, gehoord worden. Niet alleen in wat ik toon, maar ook in wat ik verberg. En daarin volledig aanvaard worden.

Het is precies dat wat zo helend is.

Dat ik er mag zijn. Helemaal.

Voel jij ook de innerlijke beweging tussen symbiose en autonomie?

Voel je je soms heen en weer geslingerd tussen willen groeien en jezelf tegenhouden? Tussen kracht en terughoudendheid?
Je hoeft dit niet alleen te doen. In mijn 1-op-1 sessies, workshops of trajecten begeleid ik je graag op jouw weg naar meer vrijheid, kracht en verbinding met je essentie.

👉 Plan hier je gratis kennismakingsgesprek
👉 Of ontdek mijn aanbod aan lichaamsgerichte therapie en groeitrajecten op de aanbodpagina