Een hobbelige weg

Wegversperring

Vandaag kwam ik op mijn dagelijkse wandeling doorheen de velden van Racour plots een wegversperring tegen. Een groot verbodsbord met ervoor een fel oranje pijl omleiding.

Dit bord en ook het dranghekken erachter versperde mijn gebruikelijke weg. Vreemd om deze hindernis zo midden op een veldweg tegen te komen met erachter geen zicht op werkzaamheden waardoor de weg zou zijn versperd.

Instinctief nam ik het paadje waarnaar de omleiding pijl op wees. Na enkele stappen keerde ik bewust op mijn schreden terug en ging pal voor de hindernis staan. Ik nam de tijd om even naar binnen te gaan en te voelen waar ik heen mocht gaan. Toen werd het duidelijk dat mijn lichaam de weg van de omleiding mocht volgen. Ik vervolgde mijn weg en was me nu bewust van het feit dat ik mijn beslissing niet vanuit mijn please patroon nam, maar luisterde wat mijn lichaam me vertelde.

Hobbelige weg

Dit is best wel symbolisch, want de weg die ik nam, was een holle weg bezaaid met kasseien in plaats van de vlakke weg die ik normaal zou nemen. Mijn levensweg en ook die van mijn loopbaan als therapeut is namelijk ook een weg met hindernissen en omleidingen. Niet altijd de meest makkelijke, glad geplaveide weg, maar wel één met kasseien die soms nogal hobbelig liggen. Geen rechte weg, maar wel een kronkelend en meanderend pad vol verrassingen en af en toe ook teleurstellingen.

Het is echter mijn weg. Ik geef niet op en ben een échte doorzetter. Zelfs al is het niet altijd evident om mijn eigen hobbelige pad te volgen en zou het soms makkelijker zijn het vlakke, mooi geplaveide pad te volgen. Dan zou ik echter de verrassingen van het leven missen en de uitdagingen die ermee gepaard gaan. Vallen en opstaan en soms in de plassen springen wanneer het speelse jongetje in mij naar boven komt. Die nieuwsgierige, onbevangen houding van het innerlijke kind naar boven laten komen terwijl ik mijn eigengereide weg bewandel.

 

En ook terug durven gaan naar de basis en het hoofdpad als ik merk dat er wel erg veel zijpaden ontstaan zijn. Back to basics. Terug naar binnen, naar mijn roots en voelen waar mijn zone of genius ligt, wat moeiteloos gaat en hoe ik terug mijn flow kan vinden als ik die even verloren ben.

Eigen weg (naar binnen)

Sinds ik eind januari noodgedwongen 7 dagen thuis moest blijven met Corona en ook niet kon werken, is het me opnieuw duidelijk geworden hoe belangrijk deze momenten van zelfreflectie en bezinning zijn. Dit is iets waar ik meer tijd en ruimte voor vrij wil maken. Om te voelen waar mijn hart en passie ligt, waar ik nog mag in groeien, wat ik mag loslaten, waar ik mijn focus (meer) op leg. Nog meer leven vanuit mijn verlangen en mijn please patroon en belemmerende overtuigingen keer op keer uitdagen zodat mijn eigen wijze weg steeds helderder wordt in al zijn schoonheid en imperfecties.

Op weg naar huis werd dit bevestigd door een tractor met aanhangwagen vol geurige mest die mij passeerde. Dit was voor mij de bevestiging dat ik mijn eigen weg en de zaadjes die ik erlangs heb geplant extra meststof mag geven zodat die volop ze alle mogelijkheden krijgen om volop te groeien en te bloeien. 

 

Herken je dit?

  • Hoe ga jij om met hindernissen op jouw pad?
  • Laat je jouw hoofd, hart of buik beslissen?
  • Neem je voldoende tijd en ruimte voor jezelf om te voelen wat bij je past en wat je mag loslaten?
  • Hoe bewandel jij jouw eigen weg?
  • En hoe geef jij voldoende meststof aan jouw passies?

Ik ben benieuwd naar jouw verhaal.

Ga de uitdaging aan

Laat mij je ondersteunen in de zoektocht naar jouw eigen weg. Boek een gratis kennismakingsgesprek
Facebook
Twitter
LinkedIn

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Puur na Tuur draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders